Lijstjes.
Als ik het me goed herinner, heb ik rond deze tijd vorig jaar ook een post over dit onderwerp geschreven. Als je jaarlijks dezelfde thema’s gaat hernemen, kan je dit blogverhaal beter opdoeken, hoor ik u denken. Maar goed, dat geheel ter zijde. Misschien heeft u die bemerking wel na elke post.
Lijstjes. Geen lijstje van de 100 mooiste Belgische songs, van de Slimste Mensen ter Wereld of van de hipste cadeaus voor onder de kerstboom. Wel een lijstje van mooie woorden. Woorden die ik ergens lees en opschrijf. Om ze dan later zelf te gebruiken. Maar toen ik mijn lijstje daarnet nog eens van onder het stof haalde om er weer een nieuwe aanwinst aan toe te voegen, merkte ik dat ik er nog niet zoveel van gebruikt had. Om niet te zeggen geen.
Welke woorden hebben er zoal mijn lijstje gehaald? Vaudeville, schorriemorrie, krommenaas en forenzer zijn een paar van mijn favorieten. Maar zoals gezegd kan ik ze tot nog toe niet van mijn lijstje schrappen omdat ik ze nog niet gebruikt heb. Mijn schrijfsels beperken zich de afgelopen tijd tot papers, werknotities en boodschappenlijstjes waarin deze prachtige lettercombinaties niet zouden aarden.
Wilt u mij een origineel en budgetvriendelijk kerstcadeau geven, lieve lezer? Dan raad ik u aan één van deze woorden, of uw eigen lievelingswoord, in een zin te gieten en naar mij op te sturen. U hoeft het zelfs niet in te pakken. Als dat geen hip geschenk is. Weekend Knack, eat your heart out!
x
Muziek: iets van John Grant, mijn lief zegt dat dat goed is en dat ik het graag zou horen
Odyssee. 
Ik vermeen geen roddelaar te zijn, niettemin vind ik konkelfoezen een fascinerend staaltje van taalgebruik.
Ik was onlangs op een familiefeest van Sang. Een van zijn nichten was mijn naam vergeten… Na een kleine stilte waagde ze toch maar een gokje: “Ariël…?”
Ik hoop dat ze het over de zeemeermin had en niet over het waspoeder.
Okee, Laura… to-the-point-komen:
“zeemeermin”
… wat een mooi woord.